سنگ‌های قیمتی در مرز که ممکن است جان سنگ‌تراش را بگیرد!
تاریخ انتشار: ۳ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۶۷۰۶۹
مستند «سنگ‌های مرز» به کارگردانی روح‌اله اکبری داستانی متفاوت را درباره نقطه صفر مرزی مهران که زمانی محل جنگ عراق علیه ایران بوده است، روایت می‌کند. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، روح‌الله اکبری کارگردان مستند «سنگ‌های مرز» که برای حضور در شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» متقاضی شده است، درباره این مستند تقریباً 32 دقیقه‌ای به خبرنگار تسنیم گفت: در نقطه صفر مرزی مهران که زمانی محل جنگ عراق علیه ایران بوده است، سنگ‌هایی وجود دارد که قیمتی و ارزشمند هستند و مردم با وجود این سنگ‌های قیمتی زیورآلات و اشیا مختلفی می‌سازند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
او درباره علت ساخت مستندی با چنین موضوعی بیان کرد: من به عنوان یک ایلامی همیشه در تلاش بودم که برای تلاش‌های این مردم در زمان جنگ مستندی بسازم، به همین دلیل برای ساخت مستندی به نقطه صفر مرزی مهران سفر کردم و در آن زمان با مردمانی آشنا شدم که با استفاده از سنگ‌های این منطقه انگشترهایی ارزشمند می‌سازند. زمانی که با یکی از این افراد صحبت کردم، درباره فرآیند ساخت، انواع مختلف سنگ‌ها و... برایم توضیح داد و در آن‌جا تصمیم گرفتم فیلمی درباره این سنگ‌ها بسازم.
میکائیل دیانی: "مستند ورزشی" را همه دوست دارند/ فرصت "سینما حقیقت" برای توجه به گونه‌های مختلف مستنداین کارگردان ادامه داد: مراحل پیش تولید و ساخت این مستند نزدیک به 2 سال به طول انجامید.
این مستندساز درباره جشنواره «سینماحقیقت» عنوان کرد: باید بگویم که «سینماحقیقت» به یک برند در ایران تبدیل شده است و هر مستندسازی علاقه‌مند است که فیلمی که ساخته در این فستیوال داخلی به نمایش درآید. من فکر می‌کنم محدودیت‌ها در این جشنواره نسبت به دیگر جشنواره‌های ایرانی کمتر است و این یک نکته مهم است و این فضای باز و هنری فیلمسازان را بیش از پیش ترغیب می‌کند تا در این جشنواره حضور داشته باشند.
اکبری در پایان درباره خواسته خود از «سینماحقیقت» عنوان کرد: از آنجایی که چهارچوب برای هنر تعریف شد، معنای واقعی خود را از دست داد به همین دلیل امیدوارم این فضای باز همیشگی باشد. همچنین فکر می‌کنم اگر در هر بخش تعداد بیشتری اثر پذیرفته شود انگیزه بهتری برای فیلمسازی در فیلمسازان شکل می‌گیرد و درنهایت شاهد اتفاقات بهتری در سینمای مستند هستیم.
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: سینمای ایران جشنواره سینما حقیقت سینمای ایران جشنواره سینما حقیقت سنگ ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۶۷۰۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماجرای ساخت یک مستند/ دیدگاه غلطی که درباره لالایی‌ها وجود دارد
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط‌عمومی انجمن مستندسازان سینمای ایران، بیست و ششمین نشست ماهانه «مستندهای ایران‌شناسی» به نمایش و نقد و بررسی فیلم مستند «طرقه» ساخته محمدحسین دامن‌زن اختصاص داشت که در بیش از ۸۰ کشور دنیا به نمایش درآمده است.
محمدحسن دامن‌زن در مستند «طرقه» در همراهی با چهار زن نوازنده شمال خراسان زندگی، زمانه و احوالات آنها را روایت می‌کند.
با پایان اکران اثر، محمدحسن دامن‌زن کارگردان «طرقه»، حمید جعفری مستندساز و رییس هیات مدیره انجمن مستندسازان سینمای ایران، زهرا محمدحسنی فولکلوریست و علیرضا حسینی مردم‌شناس درباره وجوه مختلف اثر به بحث و تبادل‌نظر پرداختند.
زهرا محمدحسنی درباره تاثیری که تجربه تماشای «طرقه» بر او داشته است، عنوان کرد: با توجه به حوزه تخصصی‌ام که مطالعات زنان در فرهنگ و ادبیات عامه ایران است، باید بگویم صدای ساز زنان و شعر زنانه که کلا در ادبیات عامه ما دیده می‌شود برخلاف ادبیات و فرهنگ رسمی است. در ادبیات رسمی تا قبل از فروغ، دست کم صدای شعر زنانه نداریم. پروین اگر شعر می‌گوید، هیچ فرقی با شعر بهار ندارد. یعنی صدای شعر تا فروغ زنانه نیست ولی در ادبیات عامه ما و فرهنگ ما، از گهواره‌ها و آوازها، احساسات زنانه و طنین صدای آنها کاملا لمس می‌شود. این مستند به خوبی به این موضوع قدرت زنان و صدای زنان پرداخته بود.
محمدحسن دامن‌زن کارگردان اثر درباره اینکه جرقه ساخت اثر چگونه زده شد، گفت: زمانی در خارج از کشور بودم که نواری به من کادو دادند. نوار درباره موسیقی شمال خراسان بود و آخر این نوار، چند تا لالایی بود و برای اینکه این لالایی‌ها مجوز پخش بگیرند، روی این لالایی‌ها، یک صدای نخراشیده ای دکلمه می‌کرد. من این لالایی‌ها را گوش کردم و دیدم چه زیبا است.
محمدحسنی در بخش دیگر این باور را که شعرها و لالایی‌های زنانه تماما شکوه ها و گلایه‌های زنانه هستند غلط نامید و گفت: دیدگاه غالبی که درباره ادبیات عامه ما وجود دارد، این است که لالایی‌ها و شعرهای زنانه عمدتا شکوه‌ها و گلایه‌های زنانه هستند. اگر کلیدواژه «لالایی» را در مقاله‌های حوزه فولکلور جستجو کنید، همه‌اش همین است که «لا لا لا، بابات رفته زن بگیرد» و این لالایی را که در مناطق مختلف به اقسام گوناگون تکرار شده است مورد استناد قرار داده‌اند و گفته‌اند لالایی‌ها عمدتا شکایت زنانه و بیان سرخوردگی‌های زنانه است. چند سال پیش طی یک پژوهش، هزار لالایی را از شهرهای مختلف بررسی کردم و از این هزار لالایی، تنها سه درصد به شکوه از مرد مربوط می‌شد در صورتی که باقی لالایی‌ها، خیرخواهی برای مرد را می‌خواستند، دعا کردن برای مرد یا ناز و عتاب عاشقانه بود.
کد خبر 6081175
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد